شداں مداں تے زیراں زبرآں، سب شان نبی وچ آئیاں – کلام میاں محمد بخش

شداں مداں تے زیراں زبرآں، سب شان نبی وچ آئیاں
بے خبرآں نوں اے خبر نہ کئی، تے خاصاں رمزاں پائیاں

حسن بازار ترے سہہ یوسف،  تے بردے ہن وکاندے
ذوالقرنین سلیماں ورگے، خدمتگار سداندے

بن سجنڑاں، توں سجنڑاں ناھیں
آ سجنڑآں جے سجنڑآں
او جیس نے یار مرے نوں تکیا
او نہ رجیا،،نہ رجنڑآں

جے ڈولی وچ بہہ کے ڈولی، فر ڈولی کی ڈولی
سب سئیاں نے کاج سنوارے، تے میں عمر دی پوری رولی

درد ھووے تے ،،ھائے نکلدی، کوئی کوئی رھندا جر کے
آ سجنڑآں دیا گلاں کرئیے، مونہہ غیراں ول کر کے

کالیئے کوئلِ ،،صبح سویرے، نہہ بول غماں دی بولی
نہ وس ترے ، نہ وس مرے جو لیکھیا پینڑآں جھولی

بن مرشد گل بنڑدی ناہیں سہہ پہہ کرئے ھیلے
مندر باہجھ محمد بخشاء، اے ناگ نئی جاندے کیلے

ساری عمر گزاری پیکے، آخر سوورے جانڑآں
جنے پردے ماں(مرشد) نے کجے، سس کجے تے جانڑآں​