بابا بلھے شاہ – گلّ رولے لوکاں پائی اے
سچ آکھ منا کیوں ڈرنا ایں، اس سچ پچھے توں ترنا ایں،
سچ سدا آبادی کرنا ایں، سچ وسط اچمبھا آئی اے
باہمن آن ججمان ڈرائے، پتر پیڑ دسّ بھرم دڑائے،
آپے دسّ کے جتن کرائے، پوجا شروع کرائی اے
پتر تساں دے aپر پیڑا، گڑ چاول مناؤ لیڑا،
جنجو پاؤ لاہو بیڑا، چلی ترت پوائی اے
پیڑ نہیں ایویں نکلن لگی، روک روپیہ بھانڈے ڈھگی،
ہووے لاکھی درست نہ بگی، بلھا ایہہ بات بنائی اے
پرتھم چنڈی مات بنائی، جس نوں پوجے سرب لوکائی،
پاچھی وڈھّ کے جنج چڑھائی، ڈولی ٹھم ٹھم آئی اے
بھلّ خدا نوں جان خدائی، بتاں اگے سیس نوائی،
جہڑے گھڑ کے آپ بنائی، شرم رتا نہ آئی اے
ویکھو تلسی مات بنائی، سالگرامی سنگ پرنائی،
ہسّ ہسّ ڈولی چا چڑھائی، سالا سہرا بنے جوائی اے
دھیاں بھیناں سبھ ویاہون، پردے اپنے آپ کجاون،
بلھا شاہ کی آکھن آون، نہ مات کسے ویاہی اے
شاہ رگ تھیں ربّ دسدا نیڑے، لوکاں پائے لمے جھیڑے،
واں کے جھگڑے کون نبیڑے، بھجّ بھجّ عمر گوائی اے
برچھ باغ وچ نہیں جدائی، بندہ ربّ تیویں بن آئی،
پچھلے سوتے تے کھڑ آئی، دہبدا آن مٹائی اے
بلھا آپے بھلّ بھلایا اے، آپے چلھیاں وچ دبایا اے،
آپے ہوکا دے سنایا اے، مجھ میں بھیت نہ کائی اے
گرم سرد ہو جس نوں پالا، حرکت کیتا چہرہ کالا،
تس نوں آکھن جی سکھالا، اس دی کرو دوائی اے
اکھیاں پکیاں آکھن آئیاں، السی سمجھ کے آؤنی مائیا،
آپے بھلّ گئیاں ہن سائیاں، ہن تیرتھ پاس سدھائی اے
پوست آکھے ملے افیم، بندہ بھالے قادر کریم،
نہ کوئی دسے گیان حکیم، عقل تساڈی جائی اے
جو کوئی دسدا ایہو پیارا، بلھا آپے ویکھنہارا،
Follow Us:
