عِلموں بس کریں او یار – بلھے شاہ | Ilmoun Bas Kari O-Yaar

عِلموں بس کریں او یار
اِکّو الف ترے درکار

عِلم نہ آوے وچ شُمار
اِکّو الف ترے درکار
جاندی عُمر، نہیں اِعتبار

عِلموں بس کریں او یار
پڑھ پڑھ لکھ لکھ لاویں ڈھیر
ڈھیر کتاباں چار چوپھیر
گِردے چانن وچ انھیر
پُچھّو: “راہ؟“ تے خبر نہ سار

پڑھ پڑھ شیخ مشائخ ہویا
بھر بھر پیٹ نیندر بھر سویا
جاندی وار نین بھر رویا
ڈُبّا وچ، ارار نہ پار

پڑھ پڑھ شیخ مشائخ کہاویں
اُلٹے مَسلے گھروں بناویں
بے عِلماں نوں لُٹ لُٹ کھاویں
جھوٹے سچے کریں اقرار

پڑھ پڑھ نفل نماز گزاریں
اُچیاں بانگاں، چانگاں ماریں
مِنبر تے چڑھ، وُعظ پُکاریں
کیتا تینوں علم خوار

پڑھ پڑھ مُلاں ہوئے قاضی
اللہ عِلماں باجھوں راضی
ہووے حرص دنوں دِن تازی
تینوں کیتا حرص خوار

پڑھ پڑھ مسئلے روز سناویں
کھانا شک شُبہے دا کھاویں
دَسّیں ہور تے ہور کماویں
اندر کھوٹ باہر سُچیار

پڑھ پڑھ علم نجوم وچارے
گِن دا راساں برج ستارے
پڑھے عزیمتاں منتر جھاڑے
ابجد گِنے تعویذ شمار

عِلموں پئے قضیے ہور
اکھّاں والے انّھے کور
پھڑدے سادھ، تے چھڈن چور
دو ہِیں جہانِیں، ہوون خوار

علموں پئے ہزاراں پھَستے
راہی اٹک رہے وچ رستے
ماریا ہجر ہوئے دل خستے
پیا وچھوڑے دا سر بھار

علموں میاں جی کہاویں
تمبا چک چک منڈی جاویں
دھیلا لے کے چھری چلاویں
نال قصائیاں بوہتا پیار

بوہتا علم عزازیل نے پڑھیا
جھُگّا جھاہا اوس دا سڑیا
گل وچ طوق لعنت دا پڑیا
آخر گیا اوہ بازی ہار

جد میں سبق عشق دا پڑھیا
دریا دیکھ وحدت دا وڑیا
گھمّن گھیریاں دے وچ اڑیا
شاہ عنایت لایا پار!

بلھاؔ رافضی نہ ہے سنّی
عالم فاضل نہ عامل جُنّی
اِکو پڑھایا علم لدنّی
واحد الف میم درکار
عِلموں بس کریں او یار